Wie geef jij een plek in je hart? Iedereen of alleen je dierbaren. Misschien wel alleen aardige mensen, of mensen die goede dingen doen. Compassie voelen is gemakkelijk voor de mensen die in onze ogen ‘goed zijn’. Maar hoe zit het met onze compassie voor mensen die minder leuke dingen doen, of voor degenen die anders zijn dan wij en hoe zit het met de ‘slechte mensen’. Zo zwart – wit zoals wij mensen geneigd zijn om te denken is het leven niet. Er zit juist veel kleur bij, maar kunnen we dat ook zien wanneer we geconfronteerd worden met onze grootste weerstand?
Het leven zit vol verrassingen en wanneer we geboren worden hebben we geen idee van wat ons te wachten staat. Komen we terecht in een warm nest, of krijgen we te maken met uitdagingen die de rest van ons leven kleuren. In mijn tijd bij jeugdzorg heb ik veel kinderen ontmoet. Daar kwam de harde realiteit tot leven. Onschuldig en klein maar met een enorme rugzak op hun rug. De trouw aan ouders wordt daar perfect zichtbaar. Tot ze in de puberteit komen en zich af gaan zetten. En uiteindelijk worden deze kinderen ook volwassenen en krijgen zij misschien zelf weer kinderen. Wat voor mensen worden dat en hoe vormen zij hun kinderen met wat zij meekregen van hun ouders.
Wat kleurt jouw hart
Wie we zijn wordt deels gevormd door wat we meekrijgen van onze (voor)ouders en deels door wat het leven ons geeft en deze zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Hoe jij in het leven staat, waar je hart sneller van gaat kloppen, maar ook datgene waar je weerstand bij voelt. Hoe we kijken naar de wereld en de mensen die erop leven is voor iedereen verschillend. Zo dus ook voor wie we compassie voelen en welke mensen we (on)bewust buiten sluiten. Vaak beslissen we hierover op basis van wat goed en slecht is in onze ogen en die van de groep. Waar de één zich hard maakt voor een kinderfeest zet de ander zich in voor de strijd tegen racisme. Wie heeft gelijk? Niemand én allebei want als je ernaar kijkt zonder een oordeel van goed of fout doet het er eigenlijk helemaal niet meer toe.
Toch lijkt het nog steeds lastig om zonder oordeel te kijken naar een ander. Zou het mogelijk zijn om iedereen in je hart te sluiten en dan met name diegene waar we weerstand bij voelen of die we liever buitensluiten? Hoe anders zou de wereld eruit zien maar veel belangrijker nog, hoe zou jouw wereld eruit zien. Alles wat wij vinden van een ander gaat ook over onszelf. Dus wanneer je een moordenaar afkeurt dan keur je dat deel in jouzelf af dat in staat is een moord te plegen.. Ja natuurlijk denk je, ik zou dat nooit doen. Maar wat als je wel moet uit bescherming van jezelf of je kind? We weten niet wat een ander beweegt net zo min als dat we weten waar we zelf toe in staat zijn als de situatie ons ertoe drijft.
Ook jij hoort erbij
Stel je, je ouders voor en zeg tegen ze ‘jullie hebben een grote plek in mijn hart’. En achter je ouders staan je voorouders en ook tegen hun zeg je ‘jullie hebben een grote plek in mijn hart’. Broers, zussen, ooms, tantes, vrienden, zie al jouw dierbaren en geef ze een grote plek in jouw hart. En wanneer er mensen zijn bij wie jij weerstand voelt ga dan na waarom je dat voelt. Blijkbaar heb je daar nog wat werk te doen ;). Maar juist daar waar de meeste weerstand is, is het grootste leerproces, daar kun je jezelf mee verreiken. Dus ga juist met je aandacht naar die mensen en geef ze een grote plek in jouw hart. Voel eens wat dat met jou doet. Je doet het niet voor die mensen, je doet dit voor jezelf! Welk gevoel krijg jij ervan als je echt met oprechtheid deze mensen insluit. Hoeveel kleur geeft het jou?
En als je echt een confrontatie aan wilt gaan met jezelf ga dan naar datgene wat jou de meeste weerstand geeft. Misschien mensen die in jouw ogen slechte dingen doen. Mensen die jou in het verleden pijn gedaan hebben. Mensen die een andere mening hebben dan dat jij hebt. Het maakt niet uit of het iemand is die je kent, die dicht bij je staat of enkel het beeld van een bepaald type of groep. Maar ga naar je weerstand. Wat zegt het over jou dat je zoveel weerstand voelt. Ben jij echt zo heilig dat jij meer rechten hebt dan die ander? Is wat die ander heeft gedaan zo grensoverschrijdend dat jij het recht hebt je beter te voelen? Kijk je naar het gedrag of naar de persoon. Stel je voor het slechtste dat jij ooit gedaan of gedacht hebt. En als mensen jou op basis daarvan afkeuren, welk gevoel geeft dat jou. Zeg nu tegen die persoon ‘ik ben zoveel beter dan jou, ik zal jou de rest van mijn leven blijven straffen door je buiten te sluiten, ook als de prijs daarvoor is dat ik daarmee mijzelf buiten sluit’. Vraag jezelf eens af of je dat wilt? Misschien heb je dat ervoor over omdat je liever alleen op je voetstuk staat dan als gelijke tussen de rest, dat mag natuurlijk. Maar misschien is er een deel in jou dat zichzelf niet zo arrogant wil opstellen, een deel dat niet die hoge prijs wilt betalen. Daar is je opening naar compassie. Zie die ander in een ander licht. Met een zware rugzak, een verleden, een eigen weg waar die persoon vandaan komt en zie de persoon achter het gedrag of de woorden. En zeg dan ‘ik hoor erbij en ook jij hoort erbij, ik geef je een grote plek in mijn hart’. Voel je wat dat met je doet?
Lieve lezer, ik zie jou. Jij bent perfect zoals jij bent. Ook jij hoort erbij. Ik geef jou een grote plek in mijn hart. En ik gun jou alles wat jouw hart begeert. Wij zijn gelijk. Ik heb een diep respect voor jou Hoe jij jouw leven kleurt. De uitdagingen die jij op je pad gekregen hebt. En de uitdagingen die jij nog gaat krijgen. Lieve lezer, zorg goed voor jezelf want jij bent de belangrijkste persoon in jouw leven!