Overal om ons heen worden we geconfronteerd met de ander. De omgeving wordt drukker en de reikwijdte van social media heeft al helemaal geen grenzen meer. Waar je ook kijkt, je ziet of hoort wat anderen doen, wat anderen kunnen. Wat doet dat met ons? Hoeveel vraagt het van je om te kunnen zien of het ook de werkelijkheid is of enkel een mooi plaatje van die ander. In hoeverre brengt het onzekerheid met zich mee, zet het vraagtekens bij wie wij zijn en of dat wel genoeg is.
Wat als ik niet goed genoeg ben? Als het die ander wel lukt, wat doe ik dan verkeerd dat het mij niet lukt? Twijfels, over onszelf of onze kwaliteiten. En misschien weten we ergens dat dit helemaal niet nodig is. Want ieder mens is uniek en heeft zijn eigen kwaliteiten, vaardigheden met de daarbij behorende mogelijkheden. Toch worden we dagelijks geconfronteerd met de successen van anderen en kan dat een behoorlijke aanslag zijn op ons (zelf)vertrouwen.
Balans
Ik ben heel erg van het vertrouwen, ‘go with the flow’. Het leven komt precies zoals het moet zijn. Als je wacht, vertrouwd en je overgeeft aan wat komt dan hoef je, je nooit zorgen te maken. Toch wordt ook ik gewoon uit balans gebracht wanneer ik geconfronteerd wordt met mijn onzekerheden. Een mooie metafoor daarvoor is voorrang van rechts. Ik kom aanrijden van rechts maar de ander heeft niet door dat ik voorrang heb. Ik neem mijn voorrang en ik krijg een middelvinger. Dat zijn voor mij echt de situaties die mij uit balans kunnen brengen. Wanneer ik het naar mijn idee goed doe of mijn ruimte pak. Maar dat een ander “fout” zit en dit op mijn bordje schuift. Of de ander mij naar beneden wil halen om zichzelf beter te voelen. Vaak gaan die dingen helemaal niet eens met opzet. Toch is het voor mij iedere keer weer een uitdaging om bij mijzelf te blijven, op mijzelf te vertrouwen dat het oké is.
Hoeveel tijd besteden we aan het kijken naar een ander? Op social media of gewoon in het dagelijkse leven. Kijken we naar de buitenkant, het uiterlijk, naar wat iemand wil laten zien. Zien we de successen of de tegenslagen. Geloven we alles wat we zien of trekken we het in twijfel. Maakt het eigenlijk iets uit? Elke seconde die we besteden aan een ander is er één die we verliezen. En dan denken we misschien ja ach wat maakt die seconde nou voor verschil? Maar tel ze eens op en dan wordt het misschien een minuut. Dan tel je de minuten en dan wordt het ineens een kwartier. Waar ligt dan nog de grens. En sterker nog, hoeveel tijd en aandacht besteed je vervolgens aan het denken hieraan? En elke dag 5 minuten is 150 minuten in een maand, dat zijn 1800 minuten in een jaar. Als je een beetje snel rekent komt dat uit op 30 uur. 5 minuutjes waren het toch?
Jij of ik, ik of jij
Onze tijd is kostbaar. Niet in de zin van tijd is geld, maar in de zin van het leven is een waardevol geschenk. Niet iedereen ervaart dat zo, ik weet het. Toch is het wel zo. Hoe bijzonder is het dat jij leeft, dat jij een leven mag ervaren. We denken hier zo gemakkelijk over. Het leven is zo vanzelfsprekend geworden, maar dat is het niet. Het is bijna een recht geworden wat we op kunnen eisen, maar dat is niet zo. Het leven is een waardevol geschenk, net als gezondheid en vaardigheden. We krijgen het leven via onze ouders en zijn vervolgens zelf verantwoordelijk voor wat we ermee doen.
Als je naar het leven kijkt als een geschenk krijgt het een andere waarde. Hoe voelt het dan om in plaats van je geschenk aan te nemen en er goed voor te zorgen, je aandacht te geven aan het cadeau van een ander? Stel je voor dat je zou zeggen “nee ik vindt dit leven niet goed genoeg, ik wil dat van die ander, dat leven is veel leuker.” Of om bij mijn metafoor te blijven; wat als ik mij ga druk maken over wat die ander van mij vindt. Dat ik misschien zelfs zou proberen de ander te overtuigen van mijn gelijk. Hoeveel waarde geeft dat aan mijn leven? Als ik alles wat ik doe of kan in twijfel ga trekken vanwege een ander of vanwege wat een ander doet. Dat ik mijzelf onzeker maak vanwege de successen van een ander. Welke toegevoegde waarde geeft dat nou aan mijn leven? Dus in plaats van mij vandaag druk te maken over wat een ander doet richt ik mij op mijzelf. Eerst ik, en dan jij. Is dat dan niet egoïstisch? Weet je wat egoïstisch is, wanneer ik alles wil hebben en niemand anders iets gun. Maar ik leef mijn leven, en ik gun jou jouw leven. En zo kunnen we allebei gelukkig zijn.