Mentor bij tragisch verlies in families
Mijn opa raakte vermist toen ik één jaar oud was. Hij was op reis met zijn zeilboot. Mijn vader en zijn broers gingen hem zoeken. Hij bleek verdronken te zijn in een storm. Ineens was mijn oma weduwe. Mijn vader verloor zijn vader. De familie was verscheurd door het verlies. De scheuren hielden daar niet op. Mijn moeder had niet meer dezelfde partner. Mijn ouders gingen scheiden. Ons gezin viel uit elkaar. Mijn broertje en ik bleven achter in een gebroken gezin.
Doorgaan na verlies van een dierbare
In het leven krijgen we soms te maken met heftige gebeurtenissen zoals het verlies van een dierbare. Deze tragische gebeurtenissen hebben grote impact op onszelf en de mensen om ons heen.
Wanneer we het wegstoppen, stoppen we met leven. Het leven blijft het spiegelen tot we het aankijken. Hoe fijn zou het zijn als je er niet meer mee geconfronteerd werd? In plaats van een last dat het je kracht wordt. Wanneer verlies niet verwerkt wordt geven we het door aan de generaties na ons. Zij gaan onbewust het verlies dragen wat een grote impact kan hebben op hun leven. Dit heb ik zelf meegemaakt en deel ik met je in mijn verhaal.
Hoe ga je om met die pijn die soms niet eens van jouzelf is? Verlies laat diepe wonden na. Voel jij een diepe pijn of een verlangen naar een dierbare die er niet meer is. Wil jij voorkomen dat je dit doorgeeft aan de volgende generatie? Of is er een zwaarte vanuit verlies in je familie waar jij onbewust mee verbonden bent. En wil jij dit los gaan laten? Dan is het jouw moment om ermee aan de slag te gaan!
Zodat jouw familie niet langer verscheurd wordt door een recent verlies of een verlies uit het verleden. Jouw kinderen voelen dat ze hun vader of moeder weer terug hebben. Jij kunt weer een partner zijn voor jouw geliefde. Of als je geen relatie hebt dat de ruimte ontstaat om die aan te gaan.
Mijn verhaal
Het leven wordt pas licht wanneer we de zwaarte kunnen toestaan
In mijn eigen leven heb ik veel te maken gehad met zwaarte. Ik nam veel van deze zwaarte over vanuit mijn familie. Ik stond niet echt in het leven, ik wilde er niet zijn. Tot ik met een opstelling met de paarden erachter kwam dat het jong overlijden van mijn opa een groot verlies was dat ik meedroeg. De impact was dusdanig groot dat ik mijn leven ervoor gegeven had. Dit maakte een diepe indruk op mij. Deze verborgen verbanden die we hebben met onze familie. Het maakte mij ook enorm bewust van wat ik onbewust doorgaf aan mijn kinderen.
Waar ik dan ook enorm gepassioneerd in ben om mensen te laten voelen dat het verlies wat in de familie meereist bij hun mag stoppen. Dat kinderen vrij mogen zijn om kind te zijn omdat ouders zelf verantwoording dragen voor hun lot. De puurheid van een kind en hoe zij omgaan met verlies is iets waar wij als volwassenen nog zoveel van kunnen leren.
Heel lang droeg ik het met mij mee, diep verborgen. Maar het was niet mijn pijn. Ik vertel je mijn verhaal over verlies in mijn podcast.
Review
…Er is na dat afscheid veel tijd overheen gegaan en ik ben mijzelf echt volledig verloren. Toen kwam ik Joyce tegen en ik voelde het direct; daar moet ik zijn. De open dag in juni 2021 gaf mij een denkbeeldig einde van de tunnel. Bijzonder welk gevoel me dat heeft opgeleverd. Iets wat ik koester en vooral de kracht dat toen de knop voor mij al is omgegaan…
In mijn werk kom ik het ook veel tegen. Thema’s rondom verlies geven veel angst, maar ik vind ze juist prachtig. Het is de diepste essentie van het leven en zo puur. De pijn die mensen meedragen is alles overstijgend en de opluchting zo groot wanneer ze het aangaan. De kracht die deze mensen krijgen wanneer ze de pijn omarmen. Hoe ze weer kunnen genieten van het leven. Dat geeft mij een diep gevoel van respect.
In de maatschappij verandert er veel. Zo ook de manier van hoe we omgaan met verlies. Waar vroeger men moest doorgaan en emoties geen ruimte kregen. Laten we dat samen veranderen. Dat de dood en het verdriet eromheen bespreekbaar mag worden. Sterk zijn en door moeten gaan niet de norm meer is. Juist hulp durven vragen en kwetsbaar mogen zijn gewoon worden.
Tegelijk is er tegenwoordig veel angst voor de dood. We willen het zoveel mogelijk voorkomen. Terwijl het simpelweg bij het leven hoort. Het zorgt voor vernieuwing zoals het blad in de herfst valt en de voeding vormt voor de boom en het jonge blad in de lente. Zolang er angst is voor de dood is er ook angst om te leven. Je bent pas echt vrij als je zonder angst kunt leven.