Jij verdient het om het mooiste te maken van jouw leven
Jij weet diep van binnen dat levensvreugde er ook voor jou (weer) is
Tot die (bewuste of onbewuste) ingrijpende gebeurtenis voelde het leven goed. Je kon lachen en echt genieten. Natuurlijk waren er ook wel eens off-dagen, maar dat is niet te vergelijken met wat je voelde toen je een dierbare verloor. Je bent doorgegaan en tegelijk is er een deel in jou stil blijven staan.
Het kan ook zijn dat je zelf niet bewust een dierbare bent verloren, of je was nog heel klein. Maar de impact van een verlies in de familielijn je blijft achtervolgen. Wat je misschien niet door hebt, maar wat er onder ligt waardoor jij niet jouw leven leidt. Omdat je bijvoorbeeld het lot van een ander draagt. Je kunt er maar niet de vinger op leggen waarom dingen je overkomen, of waarom het zo moeilijk is voor het leven te kiezen en te genieten.
Of je zelf iemand verloren hebt, of dat er in de familielijn een groot verlies zit, het verlies heeft (ongemerkt) een grote plek in jouw leven. Dromen zijn kwijtgeraakt of vervaagd, je bent in de overlevingsmodus gestapt. Je bent het gezin en/of je partner gaan dragen ten koste van jezelf. Genieten gaat moeilijk, lukt helemaal niet of niet meer voluit. Niemand lijkt je te begrijpen. Je stoot mensen misschien zelfs af, terwijl je heel diep van binnen juist zo graag met ze wil verbinden. Het verdriet en het gemis worden weggestopt. Te pijnlijk, te rauw. Of je snapt maar niet waarom het jou niet goed mag gaan.
Gaandeweg besef je dat dit zo niet langer door kan. Dat het de bedoeling is dat jij nog wél leeft, en dat de dierbare had gewenst dat jij voor het leven zou kiezen. Dat jij doorgaat met leven, en ook weer plezier mag hebben. Dat het ook voor jou weer allemaal gaat stromen. Of als je niet direct een dierbare bent verloren maar iemand in de familielijn: dat het je goed mag gaan, dat het lot van de ander niet jouw lot meer is. niet jouw lot meer is.
Je weet dat het nu anders mag. Het is tijd voor jou.
Je wil die man of vrouw zijn die plezier heeft in het leven, weer kan genieten, weer kan lachen.
Je wil dat het grote verlies een plek krijgt, dat er respectvol over gesproken mag worden, dat er samen dierbare herinneringen mogen worden opgehaald, dat dit in jou is geheeld en jij weer jouw eigen pad gaat bewandelen. Met een lach, en een traan. Je beweegt je heel veel lichter door het leven, omdat je het verdriet en het lot van de anderen de plek hebt gegeven die het toebehoord. Je voelt dat dit het moment is. Doe je het nu niet, dan zink je weg in de zwaarte, met misschien nog grotere gevolgen. Het is tijd voor jou.
Of als er een groot verlies in de familie lijn zit, ook dan weet je dat nu het moment is om bij jezelf naar binnen te gaan. Je hart mag worden opengebroken. Dat voel je al een tijdje. Patronen die je geen goed doen wil je loslaten. Je wilt weten wat jouw pad is en eindelijk jouw eigen pad gaan bewandelen.
Het is tijd voor mij
Jij bent niet bang om bij jezelf naar binnen te gaan. Je hebt misschien wel gezonde spanning, en dat mag.
Het kan zijn dat je al vaker op dit punt hebt gestaan om bij jezelf naar binnen te gaan, en toch weer een terugtrekkende beweging maakte. Toch weer die stap achteruit. Toch weer eerst ruimte maken voor andere dingen, mogelijk ook andere mensen. Je voelt dat de keuzes anders kunnen: meer voor jezelf kiezen, loslaten wat niet van jou is. Met meer vertrouwen vanuit jezelf.
Het kan heel spannend zijn om bij jezelf naar binnen te gaan. ‘Wat ga ik tegenkomen?’. Maar jij weet dat groei niet zonder pijn gaat, en bent bereid om jouw verantwoordelijkheid te nemen om te groeien. Je weet dat als je een ander leven wil, je zelf moet veranderen om een ander leven te creëren. Jij snapt dat je die keuze zelf moet maken. Dat niemand anders dat voor je doet.
Het leven wordt pas licht wanneer we de zwaarte kunnen toestaan
Hey!
Ik ken net als jij de enorme impact van een tragisch verlies. Bij mij zit die in de familielijn. Dit heeft tot halverwege mijn twintigerjaren heel veel impact op mij gehad. Ik voelde alle emoties van iedereen. Iets waar ik niks mee kon en daarom sloot ik me er onbewust voor af. De gebeurtenissen in mijn leven en dat van mijn familie waren als een zware rugzak op mijn schouders. Ik vertel je mijn verhaal over verlies in de familielijn en de impact hiervan in mijn podacst. Klik voor mijn verhaal
De enige manier om mij staande te houden was om sterk te zijn en door te gaan. Alles leek altijd tegen te zitten. Ik trok partners aan die niet in staat waren liefde te geven. Ik zorgde voor iedereen behalve voor mijzelf en was niet in staat liefde te geven of te ontvangen. Dit was niet wat ik wilde. Zo zag ik het leven niet voor me.
Ik houd van liefde. Wil altijd mezelf kunnen zijn. Met een juiste balans tussen geven en ontvangen. En mensen écht in mijn hart toelaten. Toen ik besloot de opleiding tot paardencoaching te gaan doen, kwam er een scheurtje in mijn harde pantser. Mijn toenmalige relatie spiegelde dat: als ik zo doorga, word ik als hem. Dat wil ik niet. De paarden braken mijn hart open, hielpen me weer kwetsbaar zijn, de liefde toe te laten en opende de deur om mezelf te ontwikkelen. Ik barstte na al die jaren open.
Ik weet nog zo goed dat ik bij de paarden in de wei zat. Het ging helemaal niet goed met me. Het kleinste paardje ging voor me liggen. ‘Waar staat dit voor?’, vroeg ik mezelf af. Liggen = kwetsbaar. Toen kwam een groot paard en die joeg hem zo weg. Dit kwam enorm bij me binnen: ik mag niet kwetsbaar van mezelf zijn. Ik kreeg van de paarden gespiegeld wat ik constant uit de weg ging.
Ik heb uren zitten huilen. Dit was het grote doorbraakmoment. Dit is wat ik ook met mijn klanten doe. Ik kom met ze tot de kern en help ze het te helen om weer je eigen pad te gaan bewandelen. Dat doe ik continu in mijn werk: de spiegel voorhouden bij mijn klanten zodat ze de kwetsbaarheid toelaten en openbreken en het allemaal aangaan. Ik had al jaren niet meer gehuild, en toen ineens wekenlang. Alles kwam er uit. Toen ik de emoties toeliet, kwam er eindelijk verlichting. Ineens ging het leven zoveel makkelijker. Ik kwam mijn grote liefde tegen waar ik nog altijd heel gelukkig mee ben. Mijn grootste dromen werden werkelijkheid. Iedere keer pelde ik weer een nieuw laagje af met behulp van de paarden. Zodat ik steeds meer mijzelf werd en mijn pad ging volgen.
Jij mag al het mooie in deze wereld in overvloed ontvangen. Anderen mogen dat ook. Jouw liefde zorgt voor meer liefde.
‘Er ligt zoveel moois op jou te wachten. Het leven lacht je weer toe’
- Omdat ik geloof dat voor het leven kiezen veel meer belovend is dan het verdriet weg te stoppen.
- Omdat – als jij dit aankijkt en het verdriet een plek gaat geven -, je daarmee ook anderen stimuleert dit te doen. Je bewijst daarmee jouw dierbaren ook een enorme dienst.
- Omdat jij dan besluit dat het stopt bij jou en het niet aan volgende generaties wordt doorgegeven. Jouw kinderen hoeven het (grote) verdriet niet te dragen. Ze mogen kind zijn en je wil ze leren dat alles er mag zijn, en dat iedere emotie welkom is.
- Omdat jouw familie, partner en/of kinderen het verdienen om weer hun familielid, ouder en partner terug te krijgen. Eentje die weer kan genieten van het leven, en een zon is voor zijn of haar omgeving.
- Omdat ik de juiste tools in huis heb om snel en op een diep niveau jouw wond bloot te leggen zodat die kan helen.
Review
…Er is na dat afscheid veel tijd overheen gegaan en ik ben mijzelf echt volledig verloren. Toen kwam ik Joyce tegen en ik voelde het direct; daar moet ik zijn. De open dag in juni 2021 gaf mij een denkbeeldig einde van de tunnel. Bijzonder welk gevoel me dat heeft opgeleverd. Iets wat ik koester en vooral de kracht dat toen de knop voor mij al is omgegaan…
