‘Wat heeft het leven voor zin?‘ Een veel gehoorde opmerking in mijn werk. En iets wat ik mijzelf ook lang afgevraagd heb. ‘Waarom bestaan we’ een vraag zonder concreet antwoord. Wat het nut van het leven is, dat is voor iedereen verschillend. Net als het gevoel gelukkig te zijn, of als tegenhanger die diepe eenzaamheid die het leven kent.
Wat is eenzaamheid? Het is niet hetzelfde als alleen zijn. Zelf kan ik enorm genieten van een momentje voor mijzelf. Even niemand om mij heen en lekker mijn eigen ding doen. Anderzijds zijn er ook momenten waarop je veel mensen om je heen hebt en je, je enorm eenzaam voelt. Wat maakt dan dat verschil waardoor eenzaamheid de overhand neemt? Wat zorgt er voor dat sommige mensen intens gelukkig zijn met hun leventje terwijl anderen verdrinken in eenzaamheid. En hoe kan het dat sommige dit enkel ervaren op momenten in hun leven dat het even moeilijk is terwijl anders dit gevoel een leven lang met zich meedragen.
Gevoel zonder grenzen
Als er iets is wat ik veel tegen kom in mijn werk dan is het wel het gevoel van eenzaamheid. Of het nou tijdens mijn coachingssessies is of gewoon als ik thema’s bedenk en welke emoties daar bij horen. Altijd komt het gevoel van eenzaamheid wel terug. De enige emotie die misschien nog sterker is dat is de angst. En eigenlijk horen die 2 ook wel bij elkaar. Angst is namelijk de tegenhanger van liefde. En liefde, met name zelf liefde en liefde voor het leven zijn essentieel voor een gelukkig leven. En iemand die gelukkig is die kent geen eenzaamheid, of toch wel?
Laat je niet gek maken dat gelukkige mensen nooit eenzaam zijn. Iedereen is wel eens eenzaam en dat is ook goed. Want zonder donker ken je ook geen licht. Dus zonder zware gevoelens zou je ook geen blijde gevoelens kennen. Het houdt je alert en geeft je empathisch vermogen. Echter het zijn gevoelens die ook weer weggaan en zich ruilen voor de fijne emoties. Maar soms duren die momenten heel lang, en voor sommige mensen zelfs een heel leven lang. Een straf, levenslang, voor iets wat je niet hebt gedaan. Deze zwaarte maakt dat sommige mensen geen reden meer hebben om op te staan. En voor anderen is het juist de reden om eruit te stappen, die willen niet langer leven.
Waar houdt het op
Niet meer willen leven, niet meer voor jezelf willen zorgen. Het zijn uitersten maar ook in de mildere vorm zijn ze heftig en met vele gevolgen. Mensen die de eenzaamheid wegdrinken of het zoeken in vluchtige contacten. Er zijn veel afleidingen die je kunt vinden in het leven maar de meeste zorgen er enkel maar voor dat je verder van jezelf verwijderd raakt. Eenzaamheid is eigenlijk het missen van jezelf. Alsof je een puzzel bent en er een stukje mist. En wanneer je 1 stukje kwijt raakt op zijn tijd en weer terug vindt dan overleef je dat wel. Maar wat als je de helft van je puzzel kwijt bent….
Het begint en eindigt altijd weer bij jezelf. Jezelf terug vinden. Alle stukjes op zijn plek krijgen. Het is niet gemakkelijk. En zeker als je veel stukjes mist dan kan het fijn zijn om wat ondersteuning hierbij te vragen. Niet iemand die je vertelt waar al je puzzelstukjes liggen want dat weet je best en als je in staat was om erbij te kunnen dan had je ze allang gepakt. Nee, je moet zelf willen. Zelf durven ontdekken waarom je ze kwijt raakte. Misschien waren ze al kwijt toen je nog maar een kind was. En je nog afhankelijk was van je ouders. Ben je daarin blijven hangen, en wordt het tijd om volwassen te worden. Verantwoordelijkheid nemen voor jezelf, voor jouw leven. Niemand kan jouw puzzel maken. Niemand kan jouw eenzaamheid wegnemen. Misschien voelt het alsof je levenslang hebt gekregen, misschien is de deur dicht. Maar hij is nooit op slot…