“Je buien zijn de wolken aan mijn hemelsblauw humeur… ” Harder dan ik hebben kan – Blof.
Als kind vond ik dit een vreselijk liedje. Ik werd dan overladen door emotie. Emoties die ik niet kon plaatsen en die ik niet kwijt kon. Ondertussen kan ik het wel plaatsen en kan ik de emoties prima kwijt. Het is zelfs een liedje wat ik ben gaan waarderen. De tekst gaat over een relatie tussen 2 mensen. Toch kan je het ook prima op jezelf betrekken. Iedereen heeft wel eens een moment dat het teveel wordt, toch?
De donkergrijze wolken van verdriet, boosheid, negativiteit.. ook ik ken ze goed. Soms lijken ze elk straaltje licht te verslinden. En het meest frustrerende is nog wel dat het eerder die dag nog prachtig weer was. Je voelde je blij en dankbaar. Je nam je voor om je die dag niet druk te maken. Vol goede moed, tot dat moment… Dat moment wanneer het eerste wolkje je mooie stralende hemel op kruipt. Je denkt het nog weg te blazen maar voor je het weet is het overal grijs en grauw.
Zo gemakkelijk als stress de overhand neemt zo kan ook een enkel lichtstraaltje weer blijdschap brengen. Maar soms duren de buien dagen en voor sommige mensen zelfs jaren. Ze hebben het eigenlijk al opgegeven. Het is te moeilijk om hun licht te laten schijnen. En terwijl ik nadenk over de volgende zin hoor ik het liedje ‘mooi’ van Marco Borsato. Ja dank je universum, dat is exact wat ik bedoel. “het is maar hoe je kijkt” “jij bent net zo rijk, zo rijk als je, je voelt”.
Maar dan… dan komt de scepticus want Marco heeft wel makkelijk praten… *incasseren* dat woord komt in me op. Ik denk aan het spelletje dat ik gister speelde. Ik verloor, en hoe!! Zoveel geluk kan iemand toch niet hebben.. Ja toch wel. Net als dat ik zoveel pech kan hebben. Maar kun je het incasseren?! Ik kan best tegen mijn verlies, ook al win ik graag. Ik kan het de ander gunnen, ook al verlies ik niet graag. Maar de “oneerlijkheid” die vind ik moeilijk te verdragen.
Waarom worden er kinderen in Afrika geboren die niks hebben en zijn onze Westerse kinderen zo verwend dat ze zelfs boos worden als ze hun zin niet krijgen? Is dat eerlijk? Waarom groeit de een zorgeloos op en de ander wordt mishandeld, misbruikt en uit huis geplaatst? Is dat eerlijk? Het leven is niet eerlijk. Je krijgt wat je krijgt en daarmee moet je het doen. Hoe je ermee omgaat is wel van belang hoe je het ervaart! Dus blijf je, je grijze wolken voeden met je ongenoegen over wat je in je leven kreeg?? Of ga je incasseren. Ja de een krijgt nou eenmaal meer als de ander. Er zijn mensen die altijd goed doen die worden ziek en gaan dood. En er zijn mensen die slechte dingen doen en wel 100 jaar worden. Het universum kijkt niet naar goed of kwaad. Het is gewoon je lot.
Hoe moeilijk het ook is soms moet je incasseren. Gewoon overgeven aan het leven. Dankbaar zijn voor wat je hebt en het mooiste maken van jouw leven.
