Jezelf zijn… wie wil dat nou niet? De grote vraag is hoe doe je dat dan? Weet jij eigenlijk wel wie jij bent en wat jij wilt? In de coachingsessies kom ik dit thema veelvuldig tegen.
Ik kijk van een afstandje naar mijn paarden. Zij zijn altijd zichzelf, ze kunnen niet anders en ze weten niet beter. Ze hoeven niet aan verwachtingen te voldoen. Ze hebben geen overlevingsstrategie nodig. Voor hun is er enkel vandaag. Niet morgen of gisteren, alleen het hier en nu. Hoe kan het dat zij dit zo makkelijk kunnen, maar dat voor veel mensen dit een enorme opgave is.
Voor mij is jezelf zijn dat moment waarop je tevreden bent. Dat je alles loslaat en gewoon kunt zijn. Genietend van de kleine dingen en dankbaar voor dat wat er is. Simpelweg omdat je dan in balans bent en puur. Naakt bijna, want je draagt geen masker meer. Je wordt niet meer belaagd door emotie. Je neemt het leven zoals het is en deint mee op de stroming, in afwachting waar het leven je heen brengt.
Geen mens is gelijk en dat maakt het ook zo leuk. Want ik kan genieten van een mooie bloem door er naar te kijken. Iemand anders geniet ervan door eraan te ruiken. De derde pakt zijn camera en schiet een mooi plaatje. En zo hebben we allemaal onze eigen weg te gaan. En zolang we maar ons eigen pad blijven volgen dan komt het wel goed. En op die weg hebben we ieder ook weer onze eigen obstakels. Om van te leren of voor balans zodat we de goede dingen blijven waarderen.
Durfden we maar wat vaker onszelf te zijn, want juist dan zijn we zo leuk!
Probeer het maar eens een dag. Al is het maar een paar uur. Focus op het hier en nu. Wacht maar eens af. Ga met je aandacht telkens terug naar je lijf. Wat voel je… waar wil jij zijn en wat wil jij doen. En doe je dat dan of doe je juist het tegenovergestelde? Noem eens wat dingen op waar je dankbaar voor bent in jou leven of waar je blij van wordt. Accepteer alles zoals het is op dat moment. Accepteer dat je er niks aan kunt veranderen. Vertrouw maar dat het wel goed komt.
