Daar stond zij dan. Grote ogen keken me angstig aan. “Ik ben eigenlijk best wel bang van paarden…” Ik glimlach vriendelijk want die heb ik in al die jaren al zo vaak gehoord. Rustig leg ik uit dat dit geen enkel probleem is en dat het vaak minder wordt na de 1e sessie. Siësta is natuurlijk ook wel heel groot met haar 600 kilo dus we blijven gewoon nog even aan de andere kant van de bak. Hoewel ik graag mensen op hun gemak stel en even de tijd neem wacht Sies niet met reageren. Zodra iemand met veel spanning binnenstapt merkt ze dit direct op, tijd om de blokkade te overwinnen.
De eerste keer
Ik vraag of zij haar aandacht naar haar lijf wil brengen. Als mensen veel in hun hoofd zitten zal het paard dit spiegelen. Door de aandacht naar het lijf te brengen komt iemand in contact met zichzelf. Hierdoor zal het paard daarop gaan reageren. Zodra haar aandacht bij haar lijf is komt Siësta in beweging. Ze loopt richting de spiegel en gaat ervoor staan. Ik heb mij vaak afgevraagd hoe het voor een paard is om in de spiegel te kijken. Het beeld van een paard voor een spiegel is in ieder geval heel krachtig. Ik vraag haar wat zij aan mag kijken. Siësta is ondertussen al weer verder, ze loopt een cirkel. Sies is heel precies in het duiden. Onrust spiegelt ze door veel te bewegen verschillende kanten op. Maar wanneer het gaat om een patroon loopt ze heel duidelijk een cirkel. Ik benoem wat ik zie en terwijl ik wacht op Siësta haar volgende beeld zie ik uit mijn ooghoek de persoon in de bak ook gespannen kijken.
Plof. Daar ligt ze dan. De meest kwetsbare positie voor een paard is liggen. In de natuur gaan ze enkel liggen als het veilig is. Een zwaardere reden waarom ze gaan liggen is omdat ze ziek zijn of stervend. Ik heb mijn zin nog niet afgemaakt maar ik zie al aan de houding dat er iets geraakt wordt. Haar lijf draait weg maar de blik wordt naar Siësta gezogen. Als verstijfd blijft zij daar staan. We wachten, dit is vaak het moeilijkste deel. Gemakkelijker is het om meteen te gaan verzachten of te veranderen. Echter is het juist heel krachtig om het toe te staan. Zo krijgt de persoon die tijd die nodig is om ergens doorheen te gaan. En als begeleider blijf je bij jezelf, het aanschouwen van de pijn van een ander is lastig maar noodzaak. Het is niet aan ons om er iets mee te doen we mogen enkel meekijken en vertrouwen op de kracht van de ander.
Toestaan
De pijn is immens groot en voelbaar. Ik wacht nog steeds en kijk rustig naar Sies. De eerste tranen druppen naar beneden. Op die momenten wil je het liefst de ander helpen, troosten, het comfortabeler maken. Misschien raakt het iets in je eigen pijn. Maar je kunt niets anders doen dan wachten. In mijn lijf voel ik mee. De spanning die ik voel in mijn buik is alsof er een naald prikt waardoor vervolgens een golf van emoties door mijn lijf gaat. In elke vezel ben ik aanwezig, ik krijg kippenvel. Misschien klinkt het onaangenaam maar voor mij is dat niet zo. Want tegelijk voel ik ook de ontlading. We raken echt heel diep iets aan en dat helpt. Ik weet dat het iets geraakt heeft dat even pijn doet maar uiteindelijk op de lange termijn zoveel goed brengt. Het spreekwoord ‘zachte heelmeester maken stinkende wonden’ is in deze absoluut waar. Pas wanneer we de werkelijkheid onder ogen komen en de pijn toestaan kan de open wond gaan helen. Als we er een pleister op plakken omdat we het niet aan kunnen zien of snel willen oplossen dan blijft de wond er nog steeds zitten.
Voor sommige mensen is op deze diepe laag de pijn blootleggen enorm heftig. Ze willen het liever weer terug stoppen of toedekken. Maar wanneer je het zichtbaar gemaakt hebt en er bewust van bent dan kan dat niet meer. De nasleep wordt dan heel heftig. Fysieke klachten, mentale onrust en verergering van klachten die er al waren. Maar wanneer we juist toegeven aan dit proces dan gaat het snel. Zo ook bij deze persoon. Zij gaf zich er helemaal aan over en hierdoor mocht alles was zolang weggestopt was eruit komen. Even overspoelen de emoties alles maar met elke traan die valt komt er opluchting. Na een tijdje vraag ik hoe haar lijf voelt. “Er is een last van mijn schouders gevallen. En het lijkt wel of er ruimte is. Ik voel mij heel rustig in mijn hoofd.” Ik geef aan dat, dat heel mooi is en dat zij dit mag waarnemen. We willen ons niet alleen bewust worden van pijn die we kunnen voelen die iets vertelt, maar juist ook van alle fijne dingen die we kunnen voelen.
Springen maar
Ze gaat naar huis met een glimlach. Een prachtige sessie met zoveel kracht. Haar lijf leeg, geen spanning meer. Rust in haar hoofd en een vol gevoel in haar hart. Nieuwe inzichten en een enorme innerlijke kracht. Een ander mens loopt naar buiten. En ook ik straal. Want hoe fijn is het om iemand zo te zien vertrekken. Ja het was heftig maar ook zo mooi. Iemand legt zijn ziel bloot, zonder woorden maar met zoveel gevoel. Ik zie het en ik voel het. Dankbaar dat mensen mij zo vertrouwen, dankbaar dat ik zo mee kan voelen. Het is zo vaak een last geweest en nog steeds brengt het me privé soms een naar gevoel. Echter in mijn werk is het mijn grootste kracht. Ik maak de hindernis zichtbaar en nodig mensen uit om te springen. Niet denken maar doen. Want je kunt de hele hindernis analyseren, achterhalen waar die vandaan komt. Maar uiteindelijk brengt je dat niet verder. Je moet toch een keer springen om verder te komen.
Heb jij ook een hindernis die maar terug blijft komen. Misschien in de vorm van tegenslagen of valkuilen. Merk je dat je in cirkels loopt en dus wel beweegt maar niet verder komt. Probeert je lijf je van alles te vertellen in de vorm van spanning of maakt je hoofd overuren met al die onrustige gedachten. En ben jij bereid om jouw pijn onder ogen te komen om jouw blokkade te overwinnen. Zodat jij ook die pijn en het verleden achter je kunt laten. Dat jij je weer kunt richten op de toekomst en echt verder gaat. Dat de onrustige gedachtes plaats maken voor rust en positieve gedachten. Als jij dat echt wilt dan kan dat! Jij kan dat, en ik kan jou daar bij helpen. Ik heb veel stappen alleen gezet en als ik iets zou kunnen veranderen dan had ik eerder om hulp gevraagd. Hoewel we zelf verantwoordelijk zijn hoeven we niet alles alleen te doen. Hulp vragen is krachtig, het is zelfzorg. En hoewel ik mensen met veel liefde help ben en blijf je altijd zelf verantwoordelijk voor de stappen die je wel of niet zet 🙂
Volg mij op Instagram voor meer ervaringen.