Het leven is een uitdaging, je weet niet wat de toekomst je brengt. Het enige wat we kunnen doen is leven in het moment. Open staan voor wat komt en daar niet bang voor zijn. Maar juist het ‘niet weten’ zorgt vaak voor angst. We willen het wel weten, we willen controle. Dus we kijken achterom want dat wat is geweest daar kun je van leren. Die ervaringen nemen we mee in de voorspelling van de toekomst.
Zoveel mensen, zoveel visies
Ik hou me nooit zo bezig met de media, discussies die gaande zijn of politieke kwesties. Welke kant je ook kiest er is altijd angst. Angst voor geld, angst voor verlies van zekerheden, angst voor ongelijkheid, ga zo maar door. Wanneer ik soms stukjes lees van reacties op internet dan is het zo voelbaar. Je krijgt gewoon jeukende handen om te reageren. Het is zo gemakkelijk om je mening rond te strooien. Het werkt aanstekelijk en het roept tegelijk weerstand op.
Iedereen heeft zijn eigen bril waar die door kijkt. We hebben allemaal onze eigen redenen en ervaringen. En iedereen heeft dan ook een eigen manier om met de uitdagingen die het leven biedt om te gaan. We willen het liefst de controle behouden. Het voelt veilig als anderen ook op dezelfde manier denken en doen. Helaas werkt dat niet zo want iedereen doet het op zijn eigen manier. Dus vertellen we elkaar dat we het fout zien. Proberen we elkaar te overtuigen van ons gelijk. Vaak zonder het gewenste resultaat.
Wat als….
Wat ik momenteel veel hoor en zie is ‘bewust worden’ of ‘je ogen openen’. Interessante materie. Wie wil je eigenlijk bewust maken? Waar komt het gevoel vandaan dat jij iets ziet wat anderen (nog) niet zien. Waar voel je, je zo verantwoordelijk voor dat je de ander jouw ideeën wilt laten zien? Wat drijft je om een mening te hebben, misschien zelfs een oordeel. Waarom maak je, je druk als de ander een andere mening deelt?
En wat is het ergste dat kan gebeuren als de ander niet denkt zoals jou? Wat als jij gelijk blijkt te hebben of wat als jij ongelijk hebt. Waar ligt de waarheid? Iedereen heeft zijn eigen waarheid. De vraag is wie jij hebt als raadgever. Laat jij jouw angst een raadgever zijn? En wat als je gewoon laat zijn wat is. De controle loslaten, het idee van zekerheid loslaten. Gewoon je vleugels spreiden en als een adelaar mee wiegen op de wind. Niet weten wat morgen je brengt. Verandering omarmen en vooral ook die ander omarmen. Die ander, met die andere ideeën, die anders denkt dan jij. Durf jij het aan?
Laat jij je (te) veel leiden door je angst? Dan is het zeker aan te raden om eens bij de paarden in de bak te gaan staan. Paarden hebben geen oordeel of idee van tijd. Ze zijn gewoon in het hier en nu en spiegelen heel zuiver jouw emoties en waar die vandaan komen.